gr

.........Σελίδες πολιτισμού της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" - * http://www.arkadiko-vima.blogspot.gr/

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«Βρίσκω την τηλεόραση πολύ εκπαιδευτική: Κάθε φορά που κάποιος την ανοίγει, πάω σε άλλο δωμάτιο και διαβάζω». - Groucho Marx
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~
Επιμέλεια Σελίδας: Π.Σ. Αϊβαλής
"Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη. Νίκος Μπελογιάννης

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...................................................για τα γράμματα, τις τέχνες, τον πολιτισμό.......................

Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΡΚΟΡΑΣ «Η άνοιξη δέρνει τη λαχτάρα της ψυχής.»

Dionisis Vitsos
ΖΑΚΥΝΘΟΣ

«Η άνοιξη δέρνει τη λαχτάρα της ψυχής.»
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΡΚΟΡΑΣ


[ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΡΚΟΡΑΣ(Κεφαλλονιά 1826-Κέρκυρα 1911) Ποιητής της Επτανησιακής Σχολής. Μαζί με τον Ιάκωβο Πολυλά θεωρούνται οι αυθεντικοί κληρονόμοι και συνεχιστές της Σολωμικής παράδοσης.
Σπούδασε στην Ιταλία νομικά. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ιόνιο Ακαδημία απ' όπου αποφοίτησε και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα.
Παρά τις σπουδές του στα νομικά, αφιερώθηκε στην ποίηση. Μαζί με τους Ψυχάρη, Παλαμά, Καρκαβίτσα και Πολυλά συνέβαλε στην επιβολή της δημοτικής και στην αναγέννηση των νεοελληνικών γραμμάτων.]

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

ΠΛΑΤΩΝ ΡΟΔΟΚΑΝΑΚΗΣ(1883-1919) “ΤΟ ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΡΑΣΟ”

Dionisis Vitsos
«Η κάθε πίστη είναι ένας ολοφάνερος εγωισμός 
και μια μισανθρωπία σκεπασμένη»

ΠΛΑΤΩΝ ΡΟΔΟΚΑΝΑΚΗΣ(1883-1919) “ΤΟ ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΡΑΣΟ”
 
[ΠΛΑΤΩΝ ΡΟΔΟΚΑΝΑΚΗΣ: Γιος εύπορης και αριστοκρατικής οικογένειας από τη Σμύρνη. Κύρια βιογραφική πηγή για τον συγγραφέα αποτελεί το αυτοβιογραφικό του ποιητικό αφήγημα “Το φλογισμένο ράσο”.
Τα πρώτα αναγνώσματά του είναι τα εκκλησιαστικά βιβλία, ένας καθαυτό οδηγός της χριστιανικής αρετής, γρήγορα πάντως τα ενδιαφέροντά του επεκτείνονται και προς την ελληνική και ξένη λογοτεχνία. Από μικρός υποφέρει από κατάθλιψη.
Αποφασίζει να φύγει από τον στενό κύκλο της οικογένειας με την δικαιολογία της φοίτησης στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Αντιμέτωπος όμως εκεί με τις απαγορεύσεις και τις υποχρεώσεις του δόκιμου μοναχού, αποφασίζει να επιστρέψει πάλι στη ζωή του λαϊκού. 
Μέσα από τις εμπειρίες του όμως από τη Θεολογική σχολή της Χάλκης όπου φοιτά, θα καταλάβει ότι ανήκει στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Στο έργο “Το φλογισμένο ράσο” ο εξομολογούμενος συγγραφέας φανερώνει συχνά ότι πέρασε τον καιρό του στη σχολή σαν περίεργος και δύσθυμος επισκέπτης. Ο Ροδοκανάκης εντοπίζει την προσοχή του στον αρχιτεκτονικό διάκοσμο του μοναστηριού ή και στον διονυσιασμό και στην καταπιεσμένη σεξουαλικότητα των καλογήρων.
~~~
Στη Σμύρνη δημοσιογραφεί με το ψευδώνυμο Συρανώ. Τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα εγκαθίσταται στην Αθήνα. Στην αρχή εργάστηκε ως υπάλληλος στο βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης. Στη συνέχεια συνεργάστηκε δημοσιογραφικά με πολλές εφημερίδες γράφοντας κυρίως χρονογραφήματα. Το 1913 διορίστηκε διευθυντής επιδομάτων για τα θύματα πολέμου. Το 1916 προσχώρησε στο κίνημα Εθνικής Αμύνης του Ελ. Βενιζέλου και ανέλαβε την ίδρυση και οργάνωση του Βυζαντινού Μουσείου στη Θεσσαλονίκη. Το 1917 του ανατέθηκε η διεύθυνση του βυζαντινού τμήματος του υπουργείου Παιδείας. Ηταν από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη της Εταιρίας Βυζαντινών Σπουδών. Πέθανε στην Αθήνα από φυματίωση, σε ηλικία 36 ετών. 
~~~
Τα κυριότερα γνωρίσματα της συγγραφικής του ταυτότητας θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως εξής: Ωραιολατρεία, αισθησιασμός, ηδονισμός, αριστοκρατικές κλίσεις και πεποιθήσεις που καταλήγουν στον νιτσεϊσμό. Πεισιθάνατη διάθεση και εξομολογητική τάση.]

Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη: ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ [I POETI DELLA SPERANZA]

ΖΩΝΗ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
 

   ποιηση     
Ποίημα γραμμένο πρώτα στα ιταλικά, πριν 15 χρόνια!

Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη:
ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Προφήτες και άγγελοι
είναι οι Ποιητές.
Ένας χαιρετισμός χαράς.
Ένας παλμός αγάπης.
Ευτυχία.
Ένα λουλούδι.
Η ομορφιά της φύσης.
Η μουσική.
Στιγμές… Έκσταση…
Έμπνευση….
Είναι οι Ποιητές της ελπίδας,
Προφήτες και στρατιώτες…
_________________________________

I POETI DELLA SPERANZA

Ε ι Poeti
Profeti e angeli.
Un saluto della gioia.
Un palpito d’ amore.
Felicita.
Un fiore.
La bellezza della natura.
La musica.
Momenti… Stupefazione…
Ispirazione…
E i Poeti della speranza,
Profeti e soldati…

Zacharoula Gaitanaki, Grecia
[Painting by Vasily Nesterenko.]

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΣΤΑΝΑΚΗΣ(1901-1967) «ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΖΕΠΗ», περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, τ. 102, 15/3/1931


Dionisis Vitsos
ΑΘΗΝΑ

«Πολιτισμένοι λαοί είναι εκείνοι που σκούριασαν τόσο, ώστε δε θυμίζουν πια τίποτε από τα πρώτα μέταλλα που τους έφτιασαν.»
ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΣΤΑΝΑΚΗΣ(1901-1967) «ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΖΕΠΗ», περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, τ. 102, 15/3/1931
[Συγγραφέας που έζησε κυρίως στο Παρίσι, διδάσκοντας Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία στη Σορβόννη. Από τα Ταταύλα της Κωνσταντινούπολης. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήλθε κι έμεινε στην Αθήνα].

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Για τον Αντώνη Φωστιέρη "Κριτικά Κείμενα", την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018 στις 19.00 το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο

Την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018 στις 19.00 το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου των εκδόσεων Αιγαίον
Για τον Αντώνη Φωστιέρη Κριτικά Κείμενα 

Θα μιλήσουν οι, 
Κυριάκος Μαργαρίτης, συγγραφέας
Αλέξιος Μάινας, ποιητής-μεταφραστής
και ο επιμελητής του βιβλίου Θεοδόσης Πυλαρινός
Στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο Θεμιστοκλέους 37 Αθήνα, 210 3802.644

Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ. Ο ποιητής της ήττας και της αξιοπρέπειας...


ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ. Ο ποιητής της ήττας και της αξιοπρέπειας...
(Πέθανε σαν σήμερα το 1998)


Γεννημένος στην Κυπαρισσία το 1921, μαχητής του ΕΛΑΣ, μέλος του ΚΚΕ, διαφώνησε αργότερα και τράβηξε τον δικό του μοναχικό δρόμο, παραμένοντας μέχρι το τέλος της ζωής του - πέθανε σαν σήμερα στις 21 Νοέμβρη 1998- ο ανυπότακτος ποιητής της ήττας και της αξιοπρέπειας.
Σας αραδιάζω τα εμπόδια:
η επέμβασις των γεγονότων των ήχων των παρατάξεων
η επέμβασις των πλοίων από το άγριο πέλαγος
οι λαϊκοί ρήτορες το στήθος μου οι φωνές
οι φάμπρικες
ο Οχτώβρης του ‘17
το 1936
ο Δεκέμβρης του ’44…
Για τούτο θα παραμείνω με τα κουρέλια μου
όπως με γέννησε η Γαλλική Επανάσταση
όπως με γέννησε η απελευθέρωση των νέγρων
όπως με γέννησες μάνα μου Ισπανία
ένας σκοτεινός συνωμότης.
(από το «Κατά Σαδδουκαίων»)
https://www.youtube.com/watch?v=eRVkujAexGA
____________
Κείμενο του Ν. Μπογιόπουλου στο enikos.gr

Αυτή η ασυμβίβαστη μορφή, ο μαχητής της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ στις μάχες του Δεκέμβρη, ο αεροπόρος στο αλβανικό μέτωπο, ο δεσμώτης των «Ες – Ες» στο κολαστήριο Χατζηκώστα, μας είχε προειδοποιήσει ποιητικά πολύ νωρίς:
«Μην αμελήσετε/ Πάρτε μαζί σας νερό/
Το μέλλον μας θα έχει πολλή ξηρασία».
Ο Μιχάλης Κατσαρός, ο «ποιητής – προφήτης» όπως τον είχε αποκαλέσει ο Μίκης Θεοδωράκης, μας κληροδότησε μέσα από τη «Διαθήκη» του ό,τι θα μπορούσε να είναι η «διαθήκη» κάθε ανθρώπου απέναντι στα «ιερά σύμβολα» της εξουσίας.
Εκείνης της εξουσίας που μεθυσμένη από τους «θριάμβους» της και εφησυχασμένη από το «βόλεμα» των υπηκόων της, ξεχνά πόσο εφήμερη και πόσο ευάλωτη είναι όταν θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Αντίσταση των αρνητών της.
Οι παρακάτω στίχοι του ποιητή του «Κατά Σαδδουκαίων», του «Ελευθερία ανάπηρη πάλι σας τάζουν», του «Θα σας περιμένω», ακόμα κι αν ο Μιχάλης Κατσαρός δεν είχε γράψει τίποτα άλλο σε αυτή την αστείρευτη διαδρομή του, θα ήταν αρκετοί για να τοποθετηθεί εκεί που, ήδη, βρίσκεται: Στο πάνθεον των μεγάλων υμνητών της Ελευθερίας.
Της μόνης πραγματικής και ολόπλευρης Ελευθερίας που μπορεί να υπάρξει και που για να υπάρξει θα οικοδομηθεί – χωρίς καμία παρέκκλιση – σύμφωνα με την αρχή: «Η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων».
Μέχρι τότε, και για να φτάσουμε εκεί – ο λόγος στον ποιητή:
«Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατελείωτες τις παρελάσεις
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές στις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία».

Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

Ζίγκφριντ Κρακάουερ, «Η γραφομηχανούλα» από τις εκδόσεις Κίχλη

ΖΙΓΚΦΡΙΝΤ ΚΡΑΚΑΟΥΕΡ, «Η γραφομηχανούλα»
NIETZSCHE EX MACHINA. «Έξι επιστολές και ένα ποίημα
του Φρίντριχ Νίτσε για τη ''γραφόσφαιρα''»
Εισαγωγή, μετάφραση: ΝΙΚΗΤΑΣ ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ
ΣΕΙΡΑ: ΤΑ ΑΣΤΕΓΑ
Σελ. 88 • Σχήμα: 11,3 x 16,5 cm •
ΣTH ΓΡΑΦΟΜΗΧΑΝΟΥΛΑ του Ζίγκφριντ Κρακάουερ (1889-1966) ο αφηγητής ερωτεύεται τη γραφομηχανή του. Η παράδοξη σχέση τους διανύει όλα τα στάδια μιας τυπικής ερωτικής συνύπαρξης: μια τυχαία συνάντηση, ενθουσιασμός και ερωτική μανία, απομάγευση και χωρισμός. Ό,τι περιγράφει ο Κρακάουερ προσομοιάζει με την εμπειρία του Φρίντριχ Νίτσε γύρω στα 1882, όταν, έχοντας χάσει την όρασή του, έγινε για λίγο ενθουσιώδης κάτοχος μιας από τις πρώτες γραφομηχανές. Σε αυτήν «χτύπησε» ποιήματα και επιστολές, όπου φανερώνεται πότε πότε ο ψυχικός εκτροχιασμός, όπως και στο αφήγημα του Κρακάουερ. Ο Νίτσε υπήρξε ο πρώτος στοχαστής που επισήμανε τη γοητεία μιας ενδεχόμενης ώσμωσης διανοητή και μέσου. Οι συμπτώσεις ανάμεσα στα δύο κείμενα είναι τέτοιες, ώστε συνιστάται η παράλληλη ανάγνωσή τους εν είδει λογοτεχνικού παιχνιδιού.
«Για μεγάλο διάστημα δεν τολμούσα να χρησιμοποιήσω τη μηχανή. Τέλεια καθώς ήταν, μου φαινόταν πλάσμα ανώτερο, που θα ήταν ανεπίτρεπτο να υποστεί την παραμικρή ζημιά από τυχόν κακομεταχείριση. Αμήχανος, μονάχα χάιδευα –τότε, στην αρχή της σχέσης μας– τα δροσερά της μέλη. Το απαλό άγγιγμα αρκούσε για να με κάνει ευτυχισμένο. Άλλοτε άφηνα τον κύλινδρο να περιστρέφεται και πείραζα τα καρούλια με τις μελανοταινίες κρατώντας ολίγη αντίσταση με τα δάχτυλα. Όποτε αμελούσαν οι επισκέπτες μου να εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη μηχανούλα, τους μισούσα.»
Ζίγκφριντ Κρακάουερ, «Η γραφομηχανούλα»